Opnieuw gaan werken na 10 maanden samen thuis te zijn, is een hele aanpassing. Eigenlijk, feitelijk beleefden we een heel moeilijke maar tegelijkertijd intense tijd samen. We leerden mekaar door en door kennen in deze moeilijke periode en we hebben heel wat afgelachen want ondanks de vele tegenslagen, bleef Eric positief. ’s Morgens samen wakker worden en de tijd hebben om nog wa te babbelen en onnozel te doen, samen ontbijten, samen gaan sporten, shoppen, dokterbezoeken, kinesistsessies,…
De eerste weken miste ik dit samenzijn echt wel maar deze job wou ik echt ni laten schieten. Het werk is vlakbij, afwisselende taken, toffe collega’s, heel wat sociaal contact…
Stilaan went het wel en er komt weer een nieuw ritme in ons leven. Samen opstaan rond half 7. De wekker werd al een kwartierke vroeger gezet want anders zouden we niet meer kunnen kwetteren ’s morgens. Een douche nemen en me aankleden terwijl Eric de ontbijttafel klaarzet. Samen gezellig aan ’t ontbijt terwijl we onze dagelijkse to do-lijstjes wat overlopen.Bokes maken, samen opruimen en rond half 8 is het voor mij al tijd om naar ’t werk te rijden.
Eric heeft zich helemaal ingesteld om het thuis allemaal in orde te houden, te trainen, boodschappen te doen, administratie,… Hij doet dit allemaal zelfstandig wat je echt kan bewonderen, ook al is het op zijn eigen tempo!
Ik stuurde wel es een SMS’ke om te horen dat hij zich ni verveelt want dat vragen ook mijn collega’s wel eens.
opstaan, de gazet leze, naar den aldi, kine en gemeentehuis; rap een boterhammeke ete, sebiet gaan fitnessen en dan make dat t ete klaar staat tege da mijn werkend vrouwke naar huis komt, die er dan ni aan uit kan dat hij ’s avonds in slaap valt in de zetel”
