Het weer hier thuis, na een weekje La Palma, is verschrikkelijk slecht. Wind en regen doen ozzen Eric helemaal geen goed. Maar daar komt nog bij dat os moeder sinds dinsdag in ’t ziekenhuis ligt, mijn schoonvader sinds woensdag en ozze Max al van gisterenavond ni thuisgekomen is.
Als ik maandag voor mijn werk even bij os moe langsging, vertelde ze dat ze een bloedneus krijgt, telkens ze den afwas deed. Bloedstelpende watten helpen maar ik vraag haar toch de dokter te bellen als het de dag erna opnieuw gebeurt. Maar zolang duurde het niet. Dinsdagnacht is ze serieus beginnen bloeden zodat ze in de voormiddag naar de spoed van ’t ziekenhuis moest. Daar werden wieken in haar neus gestoken zodat het bloeden vlug zou stoppen maar niks helpt. Met de inname van haar bloedverdunners is het allemaal niet zo vlug in orde. Waarschijnlijk is haar bloed te dun geweest waardoor ze een serieuze bloeding kreeg, heel diep in haar neus. Er worden speciale wieken in haar neusgaten gepropt en zo moet ze dus afwachten en hopen we dat de bloeding snel stopt. Donderdag zijn de wieken verwijderd en het bloeden is nu zogoed als gedaan. Wat een opluchting want ademenen door je mond met je neus vol watten is verre van plezant. De bloedwaarden moeten nu opnieuw in orde gebracht worden want die zijn helemaal ontregeld. Bloedarmoede is ook een gevolg en ze krijgt 2 zakken bloed bij. Dat wordt waarschijnlijk nog een weekendje overnachten in ’t ziekenhuis.
Woensdagnamiddag is het de laatste workshop sfeerkransen maken met os An, Wis en Lu. Toen Wis haar dochter vertelde dat ze een krans ging maken, werd ze serieus onderschat. Iedereen kan zo’n sfeerkras maken en het is nog supergezellig om dit in groep te beleven.
Ook os Ilse kwam nog even langs. Ze was naar de specialist geweest. Ze was op controle geweest en uit testen bleek dat ze een duidelijk krachtverlies heeft in haar rechterbeen. Dat wordt bijkomende revalidatie en ook voor de schouder is er nog oefening nodig dus ze zal nog een extra maand niet kunnen gaan werken.
Woensdagavond krijgen wij een berichtje van Danny dat hij met ozze va op spoed is wegens pijn op de borst met een hartslag van 41.
Drea is dondermorgen langsgeweest om zijn spullekes weg te brengen maar hij wilde nog wat gaan slapen. Hij had geen pijn meer, zei hij. Voorlopig ligt hij op afdeling oncologie omdat op het 5de momenteel geen plaats is. Eric is er na de vieren geweest en ozze va zag er moe uit en heeft met veel moeite 1 boterhammeke opgegeten. De overbuur is niet wat je noemt, een rustige kamergenoot, vooral omdat zijn wederhelft er elke middag tot late avond zit te kwebbelen. Hopelijk kan hij rap naar een rustige kamer.
Als ik thuis kom van ’t werk donderdagavond, is ozze Max nog ni thuis. Raar, want die zit nog al eens te wachten omdat we nadien eten en wie weet, krijgt hij dan wat lekkers 🙂 Ook als we gaan slapen is er van ozze Max nog niks te bespeuren; ook ’s morgens en ’s middags nog geen Max. We hebben overal gekeken, maar gene Max. Hoe langer het duurt, hoe minder kans dat hij nog naar huis komt natuurlijk..
Tita Rita 