Fleur en Tijl op bezoek en nog meer bezoek

We hebben vandaag es lekker uitgeslapen en ons morgenritueel duurt nog iets langer omdat we ons ritme nog moeten zoeken. Vandaag komt moe en va Gierle langs samen met ozze Leo en os An. Ozzen Eric weet van niks dus dat wordt weer effe fantaseren om mijn planneke uit te voeren. Ik wil namelijk appeltaart à la moe Gierle bakke. Normalerwijze had ik dat nog gedaan als afscheid voor het verpleegteam maar het is een beetje te druk geworden en hebben we dat even uitgesteld. De bloem en het recept liggen nog in op het aanrecht dus ik heb al direct een reden om het vandaag uit te proberen want alles ligt nu toch al klaar. Ozzen Eric komt er bijzitten en ik zoek wel iets waarmee hij kan helpen. Bloem zeven is een toffe oefening en de oven voorverwarmen en mij even helpen met de timing. Als de taart in de oven staat, krijg ik een berichtje van Ans: of ze misschien straks even kunnen langskomen. Woow, leuk, eindelijk zal ik Fleurtje en Tijl es in levende lijve ontmoeten dus ik SMS wel even dat os moe en va ook hier zullen zijn maar dat vinden ze geen probleem. Maar nu heb ik wel een probleem want ik heb maar 1 taart en 10 personen die ervan willen smullen… dus omdat de oven dan toch warm is en het aanrecht vol bloem ligt, gaan we ook nog appelflappen bakken. Ozzen Eric is rap overtuigd want koken is zijn grote passie.

Ans en Lieven en
Cunina petekind Kahlil Mae

Fleurtje en Tijl zijn helemaal niet verlegen ofzo.. ze stappen op hun gemakske met ons mee naar de veranda met een hele berg speelgoed en Fleur gaat al direct spelen en bouwt een hoge toren die Tijl dan weer omverduwt. Tijltje heeft het T-shirt aan dat Ans kocht in de Filipijnen en het staat hem heel schattig. We zitten nog maar net als er nog meer bezoek achterom komt en ozze Eric zo van: dae seh os moe en ozze Leo en os An en ozze va ook nog. Nu wordt het al ma krap in de veranda maar het lukt nog net. Ozze Leo gaat buiten de filter van de vijver kuise en we gaan met Fleurtje en Tijl ook mee even naar buiten. Daar vindt Fleur al vlug het kleine balleke, het enige dat we hebben. Maar daar amuseren ze zich nen hele namiddag mee; het mandje van ozze Max in’t midden van de gazon waar ze kunnen inmikke en we hebbe weer een nieuw spelleke. Het is echt keischattig om te zien hoe ze zich amuseren en tant An is al vlug hun speelkameraadje. Nadien gaat ook nonkel Leo nog even meedoen en probeert Fleur te foppen door het balletje weg te toveren maar dan gaat hij wel iets anders moete verzinne. Ze ziet dat nonkel Leo’s nestels niet geknoopt zijn en verwittigd hem maar die zegt zo: mijn tenen hebben het te warm waarop ze nog meer verbaasd kijkt als nonkel Leo zegt dat die tenen dat verteld hebben en vraagt of haar tenen nooit zeggen dat ze te warm hebben.. De kinderen amuseren zich dus heel goed en hebben wel een stukje taart gegeten maar het wordt nu toch weer vlug etenstijd.

23e dag – Vast ritme

Deze nacht hebben we goed geslape. Weer even 38,8° koorts maar een dafalgan en een Dipi rond 2u en we kunne weer doorsnurke. Ik sta op tijd op want zoals gewoonlijk is Dr Martens er om 7u30. Hij bevestigt de blaas- en nierontsteking en start een antibioticakuur op van 12 dagen. De wonde blijft goed droog en Eric mag meer rechtop staan. Ik vertel hem van het revalidaticentrum in onze buurt. Hij gaat een MRI scan doen, dit evolueren en daarna een planning maken voor ons.

Het ontbijt is lekker. Ik krijg de korsten dus zal binnekort ook wel kunnen fluiten zeker. Hij krijgt ook nog een aansterkende Fortimel crèmeke. Daarna scheren, tandjes poetsen.. het vast ritme begint er in te komen.

We denken wel aan ozze Max, ocharme. Ben es benieuwd hoe het met zijn pootje is. We krijgen een SMS van ons Sonja die vanmorge ging checken en hij voelde zich al veel beter. Hij stond haar op te wachten en kwispelde met zijn staartje. Hij mankte ook ni echt meer dus onze Superkat is weer OK. Monique, de buurvrouw komt voormiddag even verluchten en leest intussen de gazet. Ze krijgt algauw het gezelschap van ozze Max die het natuurlijk leuk vind als je een bladzijde draait.

Hier staat alweer de volgende voor de deur: Steven, de stagiair-kinesist. Hij laat Eric rechtop staan en oefeningen doen ter voorbereiding van het stappen. Dit is natuurlijk heel motiverend en we vinden het keitof. Spijtig genoeg is het zijn laatste dag hier in de kliniek dus we geven hem een bedankkaartje. Hij vindt dat super: “dat ga ik zeker bewaren”.

Tanja komt met haar stagebeleidster Eric verzorgen. Ze is vroeger hoofd geweest van modebureau Olivier Strelli in Brussel en studeert nu voor verpleegster. De verzorging moet volgens de regels en na een dik uur is ozzen Eric blij dat em gewassen en verzorgd in zijn bedje ligt.

Leen komt nog langs voor de oefeningen en doet een sensibiliteitstest. Blokjes bekleed met rubber, schuurpapier, bollekes en zachte stof moet Eric weten te onderscheiden. Dit is een goei oefening voor spontaan herstel om de herkenning van deze gewaarwordingen. Soms klopt het niet: zacht (als een perzik) is niet effen en geeft dus ook een gevoel van schuurpapier. Omdat zijn rechterarm achteruit gaat, voelt Leen dat hij compensatoire bewegingen maakt door gebruik te maken van schouderspieren ipv bovenarmspieren. Je zoek natuurlijk andere mogelijkheden als er iets niet lukt.

Het is alweer middag en ze komen alweer langs voor de MRI scan. Ik had een broodje bolleke met ajuin, mayo en curryketschup en dat was echt lekker. Gelukkig heeft Eric wa meegesmuld want zijn middageten wordt namiddag-eten. Maar alles wordt opgewarmd en om 14u is alles weer achter de rug. Het is zwaar voor hem omdat de mensen niet begrijpen dat hij niets kan: hij is echt hulpeloos en soms begrijpt men niet dat iemand zich niet op zijn zij kan draaien of zichzelf niet kan goedleggen omdat hij de kracht niet heeft en omdat de motoriek van zijn handen er niet is. Dit bekomt wel dat hij na een slechte lighouding meer pijn heeft en dat er dikwijls ook, hetzij dan tijdelijk, meer uitval is.

Terwijl hij rust, wandel ik naar mijn favoriete pleke hier vlakbij. Na 2 nachten goed slapen, voel je je natuurlijk veel sterker.

Leo en An zijn laat wat me verwonderd. Om 17u zijn ze er. Nochtans waren ze rond 13u30 vertrokken maar wegens een accident hebben ze een 2-tal uren file gereden. Zo is je namiddag natuurlijk rap voorbij.

Nique brengt ook een bezoekje. Het is natuurlijk tof om eens andere gezichten te zien en zeker van zo’n lief nichtje. Eric zijn namiddag verbetert er enkel maar op als ze hem verwent met een relaxerende voetmassage met lavendel-massageolie. De Leo maar zeggen dat hij 3 blijnen op zijne voet heeft maar dat heeft Nickske ni gehoord. Dieje is natuurlijk kei-jaloers dus ik zet hem maar even bij op de foto dan is die ook weer content.

Het was een intense zware dag voor Eric maar je voelt dat hij zich optrekt aan al die kleine, positieve dingen en wil ni liever dan werken om vlug weer in een topconditie te geraken.

Ik heb onze kamer opgefrist met een zelfgeplukt boeketje.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Operatie 2 – dag 13: Verboden te voederen

Deze morgen weer ontbijt voor ’t open raam met uitzicht op stad Aalst.

We hebben ons lijstje klaar met vragen voor de dokter. Dokter Kools komt langs en besluit de drain uit Eric zijn rug te halen. De dokter doet dit zelf alhoewel hij het in 1ste instantie aan de verpleging vroeg.

Nadat Eric opgefrist is, gaat hij een keer op de rand van ’t bed zitten en rechtstaan. De verpleging verschiet als ze hem laten rechtstaan; zo groot hadden ze hem niet verwacht. Het spijtige is dat de spieren van zijn benenn momenteel de kracht verloren hebben om lang te staan en hij wordt hiervan ontzettend moe.

Harry doet vandaag zijn laatste dag stage op neurochirurgie en we verrassen hem men een bedankkaartje omdat hij ons zo goed verzorgd heeft. Hij was vroeger directeur bij de VRT en heeft zijn carrière volledig omgegooid. Hij studeert verpleging en vanaf morgen beginnen de examen. We wensen hem natuurlijk veel succes.

http://www.vrtmedialab.be/news/harry_sorgeloos_leaves_vrt_medialab/

Eric zou moeten aansterken dus de verpleging stelt voor om zijn dieet aan te passen en hij krijgt momenteel super-aansterkvoeding. Hopelijk brengt dit hem vlugger terug op krachten. Morgen ga ik dit ook nog  extra vragen aan dr Martens. Nu zijn drain eruit is zou hij eerst nog wat moeten aansterken vooraleer hij aan revalidatie kan beginnen. We zijn even gaan googelen naar revalidatiecentra en blijkbaar is er in Geel begin 2012 een nieuwe afdeling van start gegaan. Misschien is dit wel een oplossing om hem op korte termijn dichter bij ons thuis te krijgen.

http://www.rtv.be/artikels/nieuws/2012032911590714_nieuwe-afdeling-revalidatiecentrum-az-sint-dimpna

In de namiddag komen Leo en An op bezoek. Ze hebben aardbeien bij en onze ijskast staat vol.

Bezoekers het is verboden te voederen !

Om onze Eric de kans te geven effe te slape, gaan Leo, An en mezelf een wandelingetje doen naar mijn favoriete groen plekje in de buurt. We nemen een ander weggeltje om uit te proberen en onderweg zien we heel mooie tulpenbomen die in bloei staan.

An laat me de speciale bladeren zien van deze boom. Ze is dan ook specialiste in bloemenkennis  en ik heb er al heel veel van geleerd.

Het is veel te heet op de kamer. Eric ligt daar te zweten en op advies van nonkel Leo leggen we de chauffage vol natte handdoeken. Zo zou het hier vlugger afkoelen ???

Na het eten voelt Eric zich helemaal ni lekker.. Hij heeft het heel warm en ik roep de verpleging en vraag zijn koorts te nemen: 38,5. Dit is toch echt ni te doen. We voelen ons beide heel teneergeslagen want dit is er nu echt over. Het is de 13de dag na de operatie maar normalerwijze geloof ik ni in “ongeluksgetallen”. pfff. De verpleegster komt bloed trekken en er wordt een kweek opgestart in het labo. Dr Kools wordt tevens op de hoogte gebracht. Na een extra dafalgan vermindert de koorts naar 37,3.. Hopelijk wordt het een koele nacht en kweekt er geen bacterie in ozzen Eric zijn bloed.

Operatie 2 – dag 6

Vandaag ben ik extra vroeg wakker en heb al vanalles gepland.

Rond half 8 hoor ik Dr Martens en zijn team op de gang. We gaan samen tot bij Eric zodat hij ons wat meer info kan geven over de stand van zaken en de vooruitzichten. De drain loopt heel goed, zou nog tot vrijdag blijven zitten en vanaf morgen gaan ze deze hoger hangen. De wonde moet nu droog blijven en er is nog steeds infectiegevaar.

Na het ontbijt staat plots Dr Van Vyve voor het bed. Hij is een weekje op vakantie geweest en komt even goeiendag zeggen. Hij is een man met veel ervaring en stelt vanalle vragen aan Eric over zijn gevoel in zijn armen: voelt hij koud en warm, voelt hij prikkerige aanraking en zachte aanraking, test zijn reflexen en doet dit daarna ook van zijn benen. Hij is optimistisch en stelt ons gerust. Er is veel werk te doen maar dit komt in orde.

Ik laat Eric nu rusten en stap naar het secretariaat voor de papierenwinkel. Ik maak alles klaar om straks met Leo en An naar huis te rijden en het is zo alweer middag en tijd om Eric te helpen met zijn middagmaal: rijst met ananas en kip. De verpleegster brengt zijn medicatie en zijn spuit die ik zelf ook mag zetten, maar daar komt niks van. Bij moeke Gierle heb ik toch ook al insuline ingespoten !

Daarna maak ik een wandeling want het is lekker warm buiten. Hier vlakbij is een beek met een mooie wandelweg en op één van de bankjes installeer ik me met de gazet. Er is hier ook een grote vijver met eenden en het gekwaak van kikkers doet me aan thuis denken.

Bezoek van half 3 tot half 4. Hij ziet er goed uit, mijn ventje met zijn “ingeslagen” gezicht. Ze hebben hem zelfs heel goe geschore vandaag. Ik geef hem een voetmassage en trek nog even aan zijn vingers (die aanvoele als brokke vlees – maar da mocht ik ni opschrijve want da was goed voor nen horrorfilm).

De dag was weer vroeg begonnen, dus ik doe een middagdutje en heb zelfs geen schuldgevoel. Leo en An komen me wakkermaken en verdwaasd begin ik den uitleg van den doktoor te doen. Ze kunnen het allemaal ni goed volgen en ozzen Eric legt het dan zelf nog maar es uit tijdens het bezoek van 6 tot 7. De nieuwe patiënt naast Eric is zwaar ziek en rond half 7 komt Dr Martens kijken die dan besluit om Eric naar zijn kamer te laten brengen. Het is zo allemaal ineens en alle plannen moeten natuurlijk weer gewijzigd worden. Wat een geluk dat ik nog niet naar huis ben vertrokken. Ik blijf dus vannacht beter hier. Nele ging koke voor mij dus spijtig genoeg zal ik een andere keer reserveren. Ik bel Jef om af te spreken dat hij morgen even kan langskomen en ga vlug iets eten.

Terug op de kamer vraag ik om Eric te komen verfrissen. Het zal hem deugd doen nu hij heel de dag in bed moet blijven. Hij krijgt de aerosol en ik installeer mijn “luxe” (zegt Ils) campingbed. Ze belt me nog even op om te vertellen dat ze zondag onze beurt overgenomen heeft en met moe Gierle een hele toer gaan wandelen is en iets gaan drinken op t terras van het klein caféke (want het terras van het parochiecentum zal vol). Os moe wou naar ne tönissteiner drinke; waar ze dat vandaan had, was een vraagteken. Ze brachten haar een spa bruis en dat vond ze helemaal niet lekker. In De Lindeloo krijgt ze dan iets oranje en dat is heel lekker. Volgende keer moet ze maar nen Hoegaarde rosé vrage voor os moe. Dat is daar wel een fles van 75 cl maar als Yente en Brent erbij zijn is dat geen probleem.

Alée seh, nu wete jullie alweer het laatste nieuws. Ik stop ermee voor vandaag en ga ozzen Eric nen dikke knuffel geven en zijn slaap-pilleke zodat hij mij niet kan hore snurke sebiet. Hij zal dan weer wel vragen de gangdeur dicht te doen zodat hij niet verlegen hoeft te zijn voor mijn gesnurk.

Slaapwel

Operatie 2 – dag 4

Deze morgen werd ik verrast met verse croissants door ons Sonja. Ik bel eerst toch nog even naar Aalst en Eric is blijkbaar ook juist een boke aan ’t ete. Ozze max houdt me gezelschap en ik verwen hem met een wat verse melk. Nog even gebeld met ons moeke die mijne was gaat doen en dan een schuimend, warm bad. Het is alweer bijna 10u as ozzen Yves er is en ik ben nog volop in de weer om alles klaar te maken. Hij zal me naar Leo en An brengen. Daar wacht ons nog ne lekkere koffiekoek die we in ’t zonneke onder de pergola opeten. Dan terug richting Aalst. Ik ben benieuwd hoe het met ozzen Eric is. Het is een rustige rit en rond 12u30 zijn we er. Ik stap even langs de mid-care zodat Eric weet dat we er zijn. Zijn middageten is al op en ik laat hem rusten tot het bezoek van 14u30.

We hebben nog even de tijd om een frisse neus te halen dus gaan eve naar het markplein. Het zonneke schijnt en er is veel volk op de been; blijkbaar is het zaterdagvoormiddag marktdag en het is gezellig druk. We eten een pastatje op het terras en we moeten ons haasten om toch nog een kwartiertje te laat te komen. Eric ligt te wachten en merkt even op dat het beter op ’t terras was dan hier in ’t ziekenhuis…

Eric probeert zich beter voor te doen dan hij zich voelt. Er is toch weer een buisje minder aangsloten nl. de zuurstof. Dit lijkt weer normaal te zijn: tussen 92 en 100 zou goed zijn en bij hem is het momenteel rond de 96. Zijn drainage in zijn rug loopt ook prima en zijn wonddoekje blijft droog. Maar hij voelt zich heel moe en alles is zwaar. Hij denkt heel veel aan vanalles van vroeger. De dokter heeft blijkbaar nog naar de verpleegdienst gebeld, zegt de verpleegster. Hij moet nog aan de aerosol en ik masseer zijn kuiten en voeten. Hier kan hij zich dan op fixeren en al spoedig wordt zijn hartslag rustiger (ik zit namelijk altijd op da TV-ke te kijken naar de cijferkes) en slaapt.

Tot morgen lieve schat,

hou de moed erin